ரொம்ப சின்ன பையனாக இருக்கும் போதே ரெடிமேட் டிரஸ் அணிய ஆரம்பித்து விட்டேன்.
இன்னொன்று 'நான் வெஜ்' . தினமும் மட்டன், சிக்கன் வேண்டும் என்ற பிடிவாதம். வீட்டுல எனக்காக தினமும் சமைக்க வேண்டியிருந்திருக்கிறது.
அடுத்து புத்தகங்கள்.
பாக்கெட் மணியை புத்தகங்கள், பத்திரிக்கைகளுக்காக அதிகமும் செலவழிக்கும் குணம்.
இவையெல்லாம் தொட்டில் பழக்கம்.
லஞ்ச் விஷயம். மதியம் தினமும் ஒரு 1/2 மட்டன் பிரியாணி.
அப்போதெல்லாம் இது விசித்திரமான பழக்கமாக பார்க்கப்பட்டது.
சோறு, குழம்பு, கூட்டு, ரசம், மோரு.. இந்த ஸ்கொயர் மீல்ஸ்னு மத்தவங்க ஹோட்டல்ல சாப்பிடுறதெல்லாம் அப்ப எனக்கு ஒத்தே வராது.
என்னோட அப்பா என் மீது எல்லோரிடமும் குறை சொல்வார். "ரெடி மேட் ட்ரஸ்ல காச கொட்றான். துணியெடுத்து டெய்லர் கிட்ட குடுத்து ஒரு ட்ரெஸ் கூட தச்சதேயில்ல. காஸ்ட்லி ரெடிமேட் தான். காச கரியாக்றான். "
கல்யாணமாகி ரெண்டு கொழந்தங்க வந்த பிறகும் திருந்த மாட்டேங்றான்ற அதிருப்தி அவருக்கு எப்போதுமே இருந்தது.
போனோ, டபுள் புல், வான் ஹுசைன், லூயி பிலிப், அலன் சிலி, சராக்தின்.
சராக்தின் அப்ப பாம்பே கொலாபாவிலிருந்து பார்சல் வரும்.
வீட்டுக்கு வர்றவங்கள புக் ஷெல்ஃப காட்டி "எவ்வளவு புக்ஸ் பாருங்க. புக்ஸ், மேகஸினுக்கு ரொம்ப செலவழிக்றான்"
இப்ப பாருங்க. கிட்டத்தட்ட எல்லோருமே
பிரியாணி லஞ்ச் பழக்கத்திற்கு வந்து விட்டார்கள்.
சென்னையில் பிரியாணி கடைகள் எவ்வளவு என்று எண்ண முடியுமா?
அது போல ரெடிமேட் ட்ரெஸ்.
கிட்டத்தட்ட எல்லோருக்குமே ரெடி மேட் சௌகரியம் புரிந்திருக்கிறது. ரெடிமேட் டிரஸ் அணிய ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.
புத்தகங்கள், மேகஸினுக்கு காசு அள்ளி விட பெரும்பாலோர் இருக்கிறார்களா?
புக்ஃபேர் திருவிழா போல எல்லா ஊரிலும் கொண்டாட்டமாக தெரிந்தாலும் வாசிப்பு இல்லாத கெட சனம், பெருங்குடி மக்கள் இன்னமும் இருக்கிறதே.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.