கல்பற்றா நாராயணன்

ஒரு மலையாளி நண்பர் ஒருவரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன் . நல்ல இலக்கிய ரசிகர் . மலையாள கவிஞர் கல்பற்றா நாராயணன் கவிதைகள் இரண்டு சொன்னார் . மனதில் அந்த இரண்டு கவிதைகளும் அப்படியே 'பச்சக்' என்று ஒட்டிக்கொண்டன . அவர் எனக்கு தமிழில் மொழிபெயர்த்து சொன்னதை என் நினைவிலிருந்து சொல்கிறேன் . இந்த இரண்டு கவிதைகளில் ஒன்று குழந்தையையும் , அடுத்தது இறந்த பிணத்தையும் முன் வைத்து கல்பற்றா நாராயணனால் எழுதப்பட்டு இருப்பது ஒரு முரண் நகை .
ஆயாசம் , பிடிவாதம் என இரண்டை தொடுகிறார்.

1. சிறு குழந்தைகள் கொட்டாவி விடுவது பார்க்க அழகு தான் இல்லையா ?
அந்த கொட்டாவிக்கு அர்த்தம்- ' இந்த உலகம் சுவையாக இல்லை .'
கொட்டாவி விட்ட பின் அந்த குழந்தைகள் ரொம்ப ஆயாசத்துடன் இந்த போரடிக்கும் உலகத்திற்கு முதுகை காட்டி குப்புற படுத்துக்கொள்கிறார்கள்
..
2. உயிரிழந்தவர்கள் ரொம்ப பிடிவாதமானவர்கள் .
அவர்கள் வாயில் கங்கை நீரை விட்டாலும்
குடிக்க மறுப்பார்கள் .
செத்தவர்களை பார்த்து நாம் முட்டி தேம்பி அழுதாலும் அவர்கள் சட்டையே செய்யமாட்டார்கள் .
செத்தவர்களின் மடங்கிய கை விரல்களை உடைத்தால் தவிர விரித்து விட முடியாது .
இறந்தவர்களை மண் மூடும்போது கூட ,அல்லது நெருப்பு அவர்களை சுட்டு எரிக்கும்போதும் சரி கொஞ்சம் கூட முகம் சுண்டவே மாட்டார்கள் .
அவர்கள் மாட்டோம் மாட்டோம் என்ற முடிவில் பிடிவாதம் மிக்கவர்கள் .