உனக்கு ஏன் கவலை? நான் வந்து விட்டேன்!

இல்லையே இல்லையே என்று ஏங்கிக்கொண்டே இருப்பதற்காகவா ஜன்மம் எடுத்தோம்?

சாருதத்தன் தூக்கு மேடைக்குப் போகும்பொழுது, ‘வறுமையே, நான் செத்துப்போவதைப் பற்றிச் சற்றுக்கூட வருந்தவில்லை. உன்னை நினைத்தால் தான் எனக்குத் துன்பம் உண்டாகிறது. ஐயோ, நான் போய் விட்டால் உனக்கு நெருங்கிய நண்பன் வேறு யார் இந்த உலகத்தில் கிடைக்கப்போகிறான்?’என்று. தரித்திரத்தை அனாதையாக விட்டு விட்டுப் போவதை நினைத்துப் புலம்பினான்.

“ சாருதத்தா, உனக்கு ஏன் கவலை? நான் வந்து விட்டேன். நீ போய் விட்டால் சிநேகத்திற்கே பஞ்சம் வந்து விடுமென்று நினைந்து விட்டாயே.”

- தி.ஜானகிராமன்
‘ நானும் எம்டனும்’ சிறுகதையில்

He is poor, and that's revenge enough.
- Shakespeare
in Timon of Athens

'Famine is in thy cheeks,
Need and oppression starveth in thine eyes,
Contempt and beggary hang upon thy back;
The world is not thy friend nor the world’s law:
The world affords no law to make thee rich;

- Shakespeare in Romeo and Juliet